Rebecca de Jong is kindercoach in Hengelo, haar praktijk Kindercoachpraktijk Jong zit in Hengelo. Naast dat ze kindercoach is én moeder van 2 kinderen (2 en 7 jaar). Net als veel van jullie is ze ook ineens docent geworden. Vooral met haar zoon van 7 is ze erg druk, een persoonlijk blog over haar struggles.

Nope, ik blijk geen goede juf

Ik ben geen juf. Oh God nee. Ik ben geen juf en word dat ook niet. Ik ben heel goed als kindercoach en ik ben een lieve moeder, maar onderwijzen van jonge kinderen….. Not my cup of tea.

Maar we moeten er ons als ouders toch wel mee bezig houden op dit moment en dat zorgde bij mij voor irritatie. Mijn zoon kan zich gedragen als een hangbanaan tijdens het rekenwerk. Klinkt niet heel vriendelijk, ik weet het. En als coach gespecialiseerd in prikkelverwerking en faalangst zou ik beter moeten weten. Maar ik ben ook zijn moeder en helaas…. Ik vind het mega storend gedrag.

Mijn leerling: over dwars op de stoel, afgeleid en moeilijk enthousiast te krijgen voor mijn les

Hij zit over dwars op zijn stoel, zijn elleboog op het bureau en zijn hoofd rust op zijn hand. Zijn blik naar buiten gericht of eindeloos starend naar de laptop. Doe eens wat, denk ik hardop. Als dit zo langer blijft doorgaan raak ik als imitatiejuf mega overspannen! Dit kan niet de bedoeling zijn.

Waarom wil ik zo graag dat hij een actieve houding laat zien? Wat is mijn streven? Ik ging diep te rade bij mezelf en realiseerde me dat ik hem wil behoeden tegen het eventuele “zitten blijven”. Wat als de Corona crisis ervoor zorgt dat hij alsnog blijft zitten, terwijl hij er nu juist lekker voor staat? Hij is een van die kinderen die het onderwijs en ritme wel echt nodig heeft!

Hoe ga ik hiermee om?

Ok, ik wil dus heel graag voor hem dat hij overgaat naar groep 5. Akkoord! Maar gaat dat lukken met een gestreste moeder die thuis onderwijs geeft? Nee, waarschijnlijk niet. Gaat ie er harder van werken als ik het graag anders zie en hem daar constant op wijs? Nee, ook niet!

Laat ik er vanuit gaan dat ook hij lijdt onder deze situatie en hij net als ik behoeftes heeft die nu niet worden bevredigend. Toen ik dat besefte, kon ik mijn zoon anders zien. Niet meer als die hangbanaan, maar als een jongen die ruw uit zijn comfortzone is getrokken en het ook maar ineens met zijn moeder als juf moet doen.

Het is een moeilijke tijd voor iedereeen

Ik wens eigenlijk maar een ding en dat is dat hij deze tijd zo ontspannen en gelukkig mogelijk doorkomt. Niet een kind dat straks getekend is door de stress wat de Coronacrisis met zich meebrengt. Geen overspannen moeder die tegen de muur oploopt van verveling of ergenis. Ik wil graag dat hij erop terug kan kijken met de gedachte; het was een bizarre tijd, maar stiekem ook best gezellig.

Onze kinderen mogen best weten wat er aan de hand is, maar zolang ik hem met zijn zeven jaar nog wat onwetend kan houden, zodat hij geen angst ervaart, lijkt me dat zeer wenselijk voor nu.

Mijn plan de campagne

Dus wat te doen? Goed voor mezelf zorgen is een ding. Gelijkgestemden zoeken is een tweede. Dat wil zeggen met moeders in contact komen die dezelfde opvattingen hebben. De moeders die soms even willen klagen en mopperen over die nieuwe juffenrol. De moeders die ook af en toe even moeten huilen of de haren uit het hoofd trekken. Maar ook de moeders die dapper elke dag weer opnieuw besluiten om de schouders eronder te zetten en er toch weer een mooie dag van willen maken, ondanks alle onzekerheid.

Spoedcursus loslaten

En natuurlijk moet ik heel veel loslaten. Dus dat doe ik.
‘Wil je een taart bakken lieverd? Ach waarom ook niet, laten we daar dan maar een “huiswerkopdracht” van maken. Jouw knuffel is jarig? Oké prima dan maken we eigen feestmutsjes als je dat leuk vindt. Zo niet, dan niet. Yoga doen als gymles, why not! De muziekles overslaan, ach prima jongen!
De rekenoefening verder laten zitten, omdat je hoofd vol zit, helemaal goed, want ik zie dat je hard hebt gewerkt’

Daarnaast verwacht ik niet teveel van mezelf. Elke dag heb ik een kleine missie. Vandaag is dat twee toiletten schoonmaken, morgen stofzuigen en overmorgen de planten water geven. Ik zorg ervoor dat het haalbaar is, zodat het in deze hectische tijd als een succes voelt als het is gelukt.

Zo houd ik het leefbaar

De avondwandelingen als de kinderen op bed liggen, doen mij erg goed. Uit mijn hoofd komen en in mijn lijf. Net zoals die 10 minuten trampoline springen op een dag. En ik kijk zo min mogelijk naar het journaal, zodat ik beter met mijn aandacht bij mijn kinderen kan blijven. Dat betekent ook dat ik de mobiel geregeld aan de kant leg.

En als laatste merk ik op dat in bizarre tijden er meer ruimte is voor bizarre ideeën en gekke uitspattingen. Slapen in de woonkamer, picknicken op de trampoline, de hele dag de korte broek aan over de joggingbroek. Waarom ook niet!

Dit is wat ik doe om het leefbaar te houden. Ik ben benieuwd naar jouw tips en ideeën! Laat gerust hieronder een berichtje achter.

Over Rebecca

Rebecca is kindercoach en tevens moeder van een zoon van 7 jaar en een dochter van 2 jaar. Ze richt zich als kindercoach op ouders die zich zorgen maken om hun gevoelige kind, ze helpt kinderen om weerbaar, ontspannen en met meer zelfvertrouwen in het leven te staan. Zonder daarbij een etiket opgeplakt te krijgen. Regelmatig geeft ze interessante workshop en lezingen (maar nu dus even niet). Op haar Faceboopagina deelt ze regelmatig opvoedgerelateerde inzichten en persoonlijke verhalen.

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!