Ik zei iets te snel “ja”, toen ik werd gevraagd of ik een scooter tour wilde testen op kind-tofheid. Zodra ik een afspraak met TwenteScooter voor een tour heb gemaakt, begint het te kriebelen. Ik heb nooit eerder op een scooter gereden en zelfs op een fiets ben ik niet een superheld. Als ik Boaz vertel wat we gaan doen, beginnen zijn ogen te stralen en besluit ik dat ik mijn angst niet in de weg van een leuke dag laat staan.

Als we bij TwenteScooter (onderdeel van Actief Twente) aankomen, glimmen drie rijen scooters ons al tegemoet. Binnen krijgen we een plattegrondje en een uitleg over de route en daarna mogen we een scooter uit gaan zoeken! Ze hebben geen roze dus ik ga voor lichtblauw en David kiest een grijs model en Bas, de gezelligheidsmanager, legt heel rustig uit hoe het werkt.

Sleuteltje omdraaien, knopje indrukken, rem in knijpen, gas geven en gaan.

We hebben van te voren afgesproken dat Boaz bij David op de scooter gaat, want “ik moet foto’s maken en dat is lastig als ik ook nog op Boaz moet letten”. De waarheid? Ik ben doodsbang. Doodsbang dat ik met scooter en al binnen drie meter plat op mijn bek ga. Dat ik zo’n kneus ben die nog niet eens fatsoenlijk op een scooter kan rijden, is te sneu voor woorden. Maar met die sneuigheid hoef ik mijn eigen kind natuurlijk niet in levensgevaar te brengen.

David knikt aandachtig terwijl hij en Boaz plaats nemen op de grijze scooter en Bas verdere uitleg geeft. Ik probeer logica te vinden in de woorden die Bas net uitgesproken heeft. “Sleuteltje omdraaien, gassen, te hard, waar zit de rem, moet ik geen helm op, zit er een EHBO koffer bij, HELP!” Ik denk dat Bas eerder te maken heeft gehad met angstige vrouwen want voor ik het weet zit ik ook op de scooter, doe ik precies wat hij zegt en rij ik weg. Met samen geknepen billen en mijn hart in mijn keel. Dat wel.

Hey, Ho, Let’s go!

Het eerste kwartier vind ik het hele scooter-rijden helemaal niets. Ik heb het koud. De scooter is zwaar en lomp. De wind waait hard en ik ben zo gefocust op het sturen en gasgeven en remmen en ooooh waar zit dat knipperlicht eigenlijk (!?) dat ik niet om mijn heen durf te kijken en van het landschap kan genieten. David, die een iets snellere scooter heeft, rijdt met Boaz al snel tientallen meters voor mij. Hij uit mijn zicht, ik uit zijn gehoorsafstand. Gezellig dit!

Maar dan ontspan ik beetje bij beetje. Mijn billen ontspannen, mijn hart zakt naar haar oorspronkelijke plek en ik zie nu pas hoe prachtig het is om het Twentse landschap aan je voorbij te zien glijden. David remt een beetje af zodat ik naast hem kan gaan rijden en dan zie ik het gezicht van Boaz voor het eerst sinds we aan onze tocht beginnen. Een grote dikke vette glimlach. Van oor tot oor. Zijn lange haren wapperen in de wind en zijn handen rusten relaxt op het stuur. Hij geniet! We zien koeien en schapen en heuvels met sprookjesachtige huizen. We zien Mariakapelletjes met verse bloemen en brandende kaarsjes.

Bij vertrek hebben we niet alleen een route meegekregen, maar ook een hele hand vol kortingsbonnen. De route lijdt ons via achterlangsweggetjes en buitendoorstraatjes langs verschillende cafés en restaurants waar je even kunt bijkomen van de rit. Onze eerste stop is bij Plexat in De Lutte. Met uitzicht op de Hellehond drinken wij ons kopje thee en koffie en geniet Boaz van een appelsap en onze koekjes. Hij straalt.

“Wat gezellig he? Samen op de scooter! En we gaan zo hard! Mag ik straks bij jou, mama?!”
Natuurlijk!

Met Boaz bij mij voorop, rijden we verder. We zijn toeristen in eigen Twente en komen op plekken waar we nog nooit eerder zijn geweest. Boaz vindt het geweldig en ik vind het geweldig om met hem, zo dicht bij mij, dit te mogen doen. Als het een beetje begint te regenen, halen we uit een van de scooters een poncho tevoorschijn die we Boaz aantrekken. Het coolste regenpak ooit, volgens hem.

Lost…

En dan, opeens, stopt David. Een paar minuten geleden reden we een klein paadje in en nou twijfelt hij of dat toch wel de goede weg was. Hij pakt de kaart erbij, en de beschrijving. Kijkt rond, zoekt naar straatnamen en herkenbare punten en dan moet hij met pijn in het hart een conclusie trekken. We zijn verdwaald. En het is niet eens mijn schuld! Halleluja! Gelukkig vinden we de goede weg snel terug.

We maken nog één tussenstop bij “pannenkoekenhoes de Stroper”. Een Heerlijk pannenkoekenrestaurant met een zonnig terras, een speeltuintje, kinderpannenkoeken en kleurplaten. Een perfecte plek voor ouders om even bij te tanken en voor kinderen om hun energie kwijt te kunnen. Hoewel TwenteScooter een half uur pauze bij de route heeft ingecalculeerd en hoewel ze hebben aangegeven dat het ook heus niet erg is als we een kwartiertje langer dan de geplande tourtijd doorrijden, lopen we toch een beetje achter op schema. Zodra Boaz zijn “rupsje nooitgenoeg” pannenkoek op heeft, gaan we dan ook snel verder. Het is ondertussen heerlijk weer en met de wind in onze haren genieten we van weer een nieuw stukje Twente.

Help! Pech onderweg…

Totdat…David’s scooter niet meer vooruit komt. Hij kan gas geven wat hij wil, maar er zit geen beweging meer in. Voor het eerst die dag ga ik sneller dan hem! Blijkbaar is het gasslangetje (of zoiets) geknapt. We bellen het noodnummer dat op de plattegrond staat en binnen tien minuutjes zien we een busje van ActiefTwente/TwenteScooter aan komen rijden. Er wordt een nieuwe scooter uit het busje gereden en David’s “oude scooter” gaat er weer in. Geen enkel probleem. Top service! Een klein nadeel. De nieuwe scooter van David gaat nog sneller. Boaz wil natuurlijk bij hem voorop en voor ik het weten zoeven ze de weg weer over. Boaz voelt zich ondertussen zo veilig op de scooter dat hij met zijn armen wijd en ogen dicht tussen de benen van David gaat staan. King of the world!

We hebben een heerlijke dag gehad. Twente is natuurlijk sowieso prachtig maar om het groene, glooiende landschap vanaf een scooter aan je voorbij te zien glijden is een bijzondere belevenis. Boaz heeft zo intents genoten van de tocht. Misschien waardeert hij de omgeving nog niet zo als dat wij dat deden (het is ook wel erg oudbollig om ooooh en aaaah te roepen bij ieder heuveltje, zandweggetje, of vervallen boerderijtje.) maar hij genoot wel van het avontuur. En natuurlijk van de één op één tijd met zijn ouders! Achteraf had Midas best meegekund. TwenteScooter heeft namelijk ook een paar kinderzitjes voor achterop de scooters.

Met z’n drietjes was het optimaal genieten maar ik kan me ook zo goed voorstellen dat het een super activiteit is om te doen tijdens een familie dag. Alle volwassenen met een kind op de scooter en gaan! Er zijn genoeg leuke stops onderweg in gepland waar de kids hun energie kwijt kunnen en na de scootertocht is er een mogelijkheid om met z’n alleen te gaan barbecueën in de grote achtertuin van Actief Twente. Of je laat een compleet pannenkoekenbuffet van “de stroper” komen! Hoe gaaf is dat!

Korting voor Vettt lezers

Wil je meer informatie over de mogelijkheden en de prijzen? Kijk dan even op de website van ‘TwenteScooter‘. Als lezer van Vettt krijg je 15% korting op je reservering (vermeld bij de reservering kortingscode VETTT2016).

Stephanie is moeder van twee zoontjes Boaz (’11) en Midas (’14) en woont in Hengelo. Ze gaat er met de boys regelmatig op uit. Stephanie is vaste gastblogger voor Vettt daarnaast schrijft ze ook op haar eigen blog: www.wolferien.com.

 

 

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!