Prachtige toevoeging aan ons gezin: onze hond Charlie!

Dat ik hier volmondig ja (en nee) op zei, mag gerust een wonder genoemd worden. Vrienden lachen nog steeds om mij: ‘Jij?? Een hond!?’ Maar echt, sinds 29 augustus 2018 is ons gezin uitgebreid met Charlie de Labradoodle. Sindsdien zijn we verliefd, elke dag. Te zoet? Misschien. Maar wel helemaal de waarheid, wat een toevoeging is hij. Waarom mijn vrienden dat grappig vinden? Omdat ik doodsbang was voor honden, 44 jaar lang.

Mijn angst voor honden

Eerlijk gezegd hoopte ik ook dat ik eindelijk van die angst af zou komen. Ik scande altijd de omgeving af of er een hond liep. Zo ja, zit ie wel aan de lijn? Zo nee, inwendige paniek en slappe benen. Toen mijn oudste dochter June ook een beetje bang werd, wist ik dat ik er iets aan moest doen. Want mijn moeder was vroeger ook bang. Het leek me goed om dat familieding bij mij te laten ophouden. Het ging de laatste jaren al wel een stuk beter. Dirk, mijn vriend, praatte me er altijd doorheen met geintjes en nam me serieus, dat hielp. In onze omgeving hadden wij ook mensen met honden en zo lang die honden niet tegen me gingen blaffen en/of ze goed naar hun baas luisterden, ging dat ook best goed. Vroeger tijdens het joggen flipte ik namelijk altijd de pan uit als mensen hun hond niet bij zich hielden, dus ik had al wel vooruitgang geboekt. Maar ik ben niet de reden dat Charlie er is…

Camping de Lot

In Zuid Frankrijk,  waar Fiene’s droom begon..

Het idee om een hond te nemen

Door wie kwam hond Charlie er dan wel? Nou, we waren in 2016 op een leuke camping in de Lot in Zuid-Frankrijk toen onze jongste Fiene, toen 5 jaar, begon over een hond. Aan het ontbijt zei ze ineens ‘ik wil zooo graag een hond’. ‘Oh echt’, zeiden wij? Mijn eerste reactie: da’s geen optie, ik ben bang. Dat zei ik natuurlijk niet hardop, in het kader van geef je angsten niet door aan je kids. We hingen onmiddellijk hetzelfde verhaal op als bij June toen zij een paard wilde toen ze klein was. ‘Nou, als je 10 jaar bent en je wilt het nog steeds, dan gaan we het er nog wel een keer over hebben.’ Om vervolgens nooit meer iets over een paard te horen.

De aanhouder wint

Want zo ging het deze keer zeker niet! Fiene hield vol. Ze maakte boekjes met hondenplaatjes erin, verzon namen. Als ze in bed lag ‘s avonds: ‘Mam, kom je bij mij liggen en zullen we dan even net doen of we een hond hebben?’ Verjaardagskadeautjes, Sinterklaascadeautjes, ze hoefde ze niet meer. Ik hoef alleen maar een hond. Nou geloof ik niet dat ze het echt kan waarderen als we de cadeautjes nu af zouden schaffen, maar een grote wens had ze. Elke dag ging het er wel een keer over, waardoor ik op een gegeven moment ging googelen om te zien wat voor hond het dan zou moeten worden voor het geval het er echt van zou komen. Ik was al half enthousiast (en tegelijk bang) en Dirk zag het ook nog niet zitten, omdat je dan gebonden bent. Wat ik ook een heel ding vond, waardoor het 2 jaar duurde voordat we ‘om’ waren . Maar we vonden het idee inmiddels allebei stiekem al leuk. En ik eng dus.

Onze keuze voor een Labradoodle

Het ras, dat was de volgende vraag. Vrienden hadden al een Labradoodle en de kenmerken spraken me heel erg aan. Net als het fokken, nestjes in de woonkamer om direct te socialiseren etc. Ik las: lieve, kindvriendelijke, zachtaardige honden. Intelligent, actief en lief, of zei ik dat al? Want voor mij was dat uiteraard mega belangrijk. Als ik naar foto’s keek dan kon ik me voorstellen dat ik voor zo’n knuffelbeer niet bang zou zijn. En… ook niet onaardig, hij haart niet. Daarover trouwens een andere keer meer. Het moest wel een beetje hond zijn volgens mijn wederhelft, dus dan een medium versie (mini en standaard zijn de andere optie). Je moet bereid zijn vaak de vacht te kammen, want dan krijg je een nog betere band met je hond. Als muziek in mijn oren. We gaan dus voor de modehond :).

De knoop doorhakken

We zaten met vrienden te bbq’en en ook zij zaten in dezelfde fase van wel of geen hond. Zij dachten ook een Labradoodle, omdat onze vriendin de hond mee wilde nemen als therapiehond naar haar werk. Daar zijn Labradoodles ook heel geschikt voor (dan moeten ze wel echt lief zijn). Toen gingen we allemaal redenen opnoemen met zijn tweeën. ‘We kunnen het beter tegelijk doen dan skippen we 1 keer wintersport.’ Labradoodles zijn namelijk duuuurr. ‘Samen is ook veel leuker en kunnen  we op elkaars hond passen, zijn we ook niet zo gebonden.’ We houden heel erg van wandelen, dat wordt alleen maar leuker!’. Ondertussen had de vriendin al een aankomend nestje gezien bij een goede fokker in de buurt. Binnen 3 maanden zou het dan al zover kunnen zijn. Dat is snel. En spannend. En we zeiden alle vier ‘ja’ hier achterin de tuin. Proost!

Solliciteren naar een hond

Solliciteren, zo voelde het ook echt. Je moest een e-mail schrijven en daarin uitgebreid vertellen. Ben je veel van huis? Gaat het niet door, Labradoodles willen bij je zijn. Hoe zit je gezin in elkaar? Heb je kinderen? Zoja, welke leeftijd zijn ze?Bijzonderheden? Uh, ja, ik ben meestal doodsbang voor vreemde honden. Dus. Maar toen kwam het verlossende bericht: jullie beide gezinnen mogen een puppie kopen. Yeah!

puppy's kijken

Bij de fokker Dutchdoodles op bezoek!

Help, we krijgen echt een hond

Ik stond er best dubbel in. Op een wat mindere dag dacht ik: Oh help, waar begin ik aan? Straks ben ik toch bang? Op andere dagen konden we het niet afwachten. Toen de hondjes waren geboren en we de eerste foto’s zagen, kon ik me er eigenlijk al niks meer bij voorstellen, te cute gewoon! Voordat we op zomervakantie gingen, mochten we komen kijken. Er stonden ons bij de fokster 5 volwassen Labradoodles blaffend op te wachten. Zeer intimiderend voor iemand met een kronkel als ik. De dochters vonden het ook spannend, dus ik deed heel stoer. Toen het nestje ons kwam begroeten, 8 kleine schattige puppy’s… Smelt. Het ging ineens allemaal prima, mede dankzij de fokster Petra en haar gezin.

Hond Charlie Doodle

Charlie en zijn knuffeleend 🙂

Welkom Charlie!

Ik heb maar weer eens bevestigd gekregen dat mijn gevoel volgen de enige beste weg is. We genieten maximaal van hond Charlie. Mijn hondenangst is helemaal weg, daar ben ik zo blij mee! Ik vind het zelf ongelooflijk raar dat ik 180 graden ben bijgedraaid. Als jij ook bang bent voor honden, je angst kan echt overgaan. Mocht je meer willen weten, stuur me graag een berichtje.

Tips gevraagd

Nu Charlie aan ons gezin is toegevoegd ben ik ook op zoek gegaan naar de leukste uitje die voor kinderen én voor onze hond leuk zijn. Ken jij leuke plekken die hondvriendelijk zijn? Laat gerust hieronder een berichtje achter!

Over Sharon

Meer blogs van Sharon lezen? Kijk dan even hier!
2 Comments
  • Alfred
    april 15, 2019

    Wat een leuk en lief verhaal over Charlie ?
    Ik heb een tip voor een leuk uitje voor je kinderen en Charlie: naar de dierentuin.
    We zijn zelf afgelopen weekend in dierenpark Amersfoort geweest, daar mag de hond mee.
    Onze doodle Charlie vond het geweldig en dan genieten wij ook dubbel…
    Dierentuin Ouwehand in Rhenen mogen ook honden mee…panda’s kijken is altijd leuk!

    Vriendelijke groet,
    Alfred baasje van Charlie (insta: charliedoodle0206)

    • Sharon Wessels
      april 16, 2019

      Hai Alfred, dank je wel! Goeie tips, gaan we iets mee doen! Tegenwoordig googelen we eerst of er honden mee mogen anders gat het niet door, haha.. Fijne dag en tot op insta:)